28 чэрвеня ў Смаргоні адбудзецца свята, якое стала візітоўкай нашага горада, – фестываль-кірмаш «Смаргонскія абаранкі»! Каб прыцягнуць больш увагі да гэтай выбітнай падзеі і ўзгадаць традыцыі і звычаі, звязаныя з фестывалем, створаны тэматычныя акаўнты ў самых папулярных сацыяльных сетках.
На шляху да фестывалю
Общество
08.06.2025
Instagram: smargon_abaranka_fest
TikTok: smargon_abaranka_fest
Telegram: smargon_abaranka_fest
Падпісвайцеся на іх, каб быць у курсе навін, якія тычацца падрыхтоўкі да свята, каб даведацца, чым здзівіць фестываль у 2025 годзе і ўбачыць самыя яркія моманты з мінулагодніх імпрэзаў.
Гісторыя, захаваная ў вершах
Мы прадаўжаем знаёміць чытачоў з творчымі людзьмі Смаргоншчыны, якія, натхніўшыся гісторыяй пра смаргонскія абаранкі і танцуючых мядзведзяў, сталі ствараць свае творы: вершы, казкі, вырабы і нават манументальныя работы. Кожны твор – гэта нітка, якая злучае пакаленні.
Вашай увазе прапануем верш смаргонскай паэткі Вольгі Андрушчанкі. «Любоў да роднай зямлі, гісторыі і матулінага слова, павага да людзей, з якімі пашанцавала сустракацца, жыць, працаваць, адлюстраваліся ў маіх вершаваных творах, – адзначыла Вольга Іванаўна. – Вершы – гэта ўсплёскі маёй душы. Увазе чытачоў прапаноўваю новыя вершы, якія напісала напярэдадні сёлетняга свята «Смаргонскія абаранкі».
Аляксандра ЦЫБОЎСКАЯ
Смаргонская акадэмія
Мой горад можа пахваліцца:
У нас «акадэмія» была!
Зусім няма чаго дзівіцца:
Яна і вядомасць набыла.
У васямнаццатым стагоддзі
Тут правіў Кароль Радзівіл.
І ён у нашае Смаргоні
Мядзведзяў школу размясціў.
А «акадэміяй» назвалі
(Якіх хто знойдзе супраць слоў?),
Бо тут «артыстаў» навучалі,
Амаль што поўных 6 гадоў.
Мядзведзяў восенню вярталі
Сюды, у Смаргонь, на перадых,
А тут іх цёпла сустракалі,
Як родных, блізкіх і сваіх.
«Артыстаў» хочацца пабачыць?
То варта ў парк наш зазірнуць:
Зноў іх жалейка ціха плача,
А самі зараз тут жывуць.
Іх перанёс цераз стагоддзі
І талентам сваім сатварыў,
Мастак, праслаўлены ў народзе,
Наш Церабун Уладзімір.
Абваранкі – брэнд Смаргоні
Здаўна наш горад славіўся ўмелымі людзьмі,
Смаргонскія жанчыны абваранкі тут пяклі.
Ды выпечка такая, што роўнай не было,
Праславіла Смаргоншчыну: і горад, і сяло.
Над хатамі віліся вясёлыя дымкі,
Руплівыя спадарыні мудрылі і… пяклі.
У кожнай гаспадыні сакрэт быў толькі свой,
Ім можна падзяліцца хіба яшчэ з кумой.
Сакрэт чужым не выдадуць, і нават не прасі.
Чые ўсё ж смачнейшыя – спрабуй на кірмашы.
І гандлявалі з жартамі, прысмакамі жанкі,
Прысмакі бралі звязкамі і неслі ў вазкі.
І дома за гарбатаю ўжо распрабуюць смак.
Вось тут, у сем’ях, вырашаць, што добра, што не так.
У Польшчу і Расію дзясяткамі вазоў
Перапраўлялі печыва, а там прасілі зноў.
Мы зараз бы сказалі: «Жанкі стварылі брэнд»,
І выдалі б, напэўна, на аўтарства патэнт.
Традыцыю не страцілі сучаснікі мае,
Не скажаш, што ў Смаргоні прысмакаў не стае.
Час не пакрыўдзіў талентам і спрытам землякоў.
Жыві, мая Смаргоншчына, і радуй працай зноў.
