Паэтка Ірына МАРОЗ з маленства любіла рыфмаваць. Сваё першае чатырохрадкоўе склала ў пяцігадовым узросце. У школе нярэдка сачыненні пісала ў вершах. І свой першы ганарар атрымала за верш пра бацьку, які надрукавалі ў «Светлым шляху».
Смачная гісторыя для верша
Общество
21.06.2025
«У паэтычную творчасць я па-сапраўднаму акунулася, калі пайшла на заслужаны адпачынак, – удакладняе суразмоўца. – Мяне сталі запрашаць на імпрэзы ў Бялкоўшчынкі Дом культуры (я жыву ў суседняй Асінаўцы), дзе прасілі пачытаць вершы. Публіка вельмі шчыра і цёпла мяне вітала.
Я вельмі люблю гісторыю нашага краю, стараюся яе вывучаць, люблю наведваць гісторыка-краязнаўчы музей. Там мне дэталёва расказалі гісторыю смаргонскіх абаранкаў. Пазней сама ў сеціве знайшла нямала цікавых звестак пра наш кулінарны брэнд.
Памятаю з дзяцінства, як мама, вяртаючыся са Смаргоні, заўсёды прывозіла вязанку абаранкаў. І гэта вязанка, якая вісела на цвіку, так прыгожа аздабляла сцяну ў нашай хаце.
А якія былі смачныя гэтыя ласункі!
Прайшло з той пары шмат гадоў. Я зрэдку купляла абаранкі. Але калі пабывала на першым фестывалі-кірмашы «Смаргонскія абаранкі», так натхнілася, што з таго часу пастаянна купляю гэтыя прысмакі».
Ім і прысвяціла Ірына Яўгеньеўна свой верш «Сонечныя ласункі».
Аляксандра ЦЫБОЎСКАЯ
Фота з архіва Ірыны МАРОЗ
СОНЕЧНЫЯ ЛАСУНКІ
Ірына МАРОЗ
Сярод дзівосаў роднае зямлі
Ёсць цуд смаргонскі – даўнія ласункі,
З часоў «мядзведжых» смакату пяклі,
Збіралі ў вязаначкі-карункі.
Вязаначкі былі на кірмашах
Таварам першым, самым пажаданым,
Душу лагодзіў незвычайны пах
Мучных караляў, выгляд іх румяны.
Тых вырабаў сягоння – сто сартоў:
Мядовыя, кмяновыя ды з макам,
З кунжутам, семкамі – не хопіць слоў
Для апісання адмысловых смакаў.
Фармуюць гаспадынькі кругляшы,
Абварваюць, румяняць іх у печы,
Часцінку цёплай пекарскай душы
Укладваюць у гэтую смачэчу.
Дом напаўняецца спакоем
і святлом,
І ўсміхацца хочацца бясконца,
Калі ласункі ставім мы на стол,
Бо родам абараначкі – ад сонца.
